حال نامعلوم ...

گفتم: "بالاخره که فراموشش می‌کنی. اینجوری نمی‌مونه."

نفس عمیقی کشید و گفت:
"یادِ بعضی آدما هیچ‌وقت تمومی نداره؛ با اینکه نیستن، با اینکه رفتن، ولی هیچ‌وقت خاطره‌شون تموم نمی‌شه."

گفتم: ولی همین که نیستش، کم‌کم همه چی تموم می‌شه.

گفت: بودنِ بعضی از آدما، تازه از نبودنشون شروع می‌شه.


"بعد از ابر / بابک زمانی"